Terug                                                               Reageer

 Berichten / Mails            Dagboek vanaf 1-11                 Dagboek vanaf 26 -10                             Dagboek vanaf 16 -10   

Namens Lindsay bedankt voor alle kaarten, bloemen, knuffels en andere cadeaus; ze vindt het allemaal erg leuk.

1 december Een hele tijd niet in het dagboek geschreven. Er is ook niet zoveel te melden alles gaat weer een beetje in zijn normale ritme. Lindsay is samen met de fysiotherapeuten, de begeleiders van de Troubadour, Inge en vooral Elly druk bezig met het revalidatieproces. En dat gaat heel traag en langzaam en kost veel geduld. 
Vandaag om half zes op om op tijd in het VU te zijn (files niet te kort). De revalidatieartsen waren tevreden.  We merkten wel dat Lindsay drukker dan ooit was als er "aan haar gezeten" werd. Ze heeft toch wel wat schrik en argwaan overgehouden aan haar VU periode. Ze uit zich dan door heel nerveus en druk te gaan doen. Eenmaal in het busje terug naar huis was het over.

We hebben foto's gekregen van voor en na de operatie (heel indrukwekkend eigenlijk) en het operatieverslag. Volgende week vrijdag nogmaals naar het VU om met dokter Van Royen te spreken ( de operatieleider).

Voor de operatie Na de operatie Na de operatie.
 
Met Jules Becher Lindsay haar revalidatie arts Onderzoek
9 november Alles moet weer geoefend worden. Lindsay moet haar evenwicht weer vinden (figuurlijk maar ook letterlijk want doordat haar rug nu in plaats van in een S - bocht in een rechte lijn staat is haar evenwichtgevoel verstoord). Lindsay gaf in het begin van de week steeds aan dat ze weer naar de Troubadour wilde. Bij het opstaan zegt ze dan steeds bus... bus ... . Dan zeggen we normaal altijd terug nee vandaag niet het is zondag of ja straks komt Ton (de chauffeur). Ze had het al een hele tijd niet gevraagd maar begon er nu weer mee. Wij dachten kijk ze heeft weer zin om met het busje naar de Troubadour te gaan. Maar ook weer een ritje in het busje moet geoefend worden. Zo gezegd zo gedaan en alles ging prima. Het resultaat is dat Lindsay nu dinsdag en woensdag enkele uurtjes per morgen maar de Troubadour is gegaan. (Donderdag blijft ze thuis). Ton en Fenny halen haar op en Elly brengt haar terug. Lindsay vindt het geweldig. Toen wij haar zelf de eerste keer brachten kon je echt zien dat ze blij was de andere kinderen en de begeleiders weer te zien. Het is ook echt haar wereldje.
van Ton en Fenny gekregen, een mooie beer.. Weer op de troubadour ik begroet iedereen...... en bekijk alles opnieuw
 

6 november

 

Ons levenspatroon is bijna vanouds. Eén past er op Lindsay en de ander gaat al dan niet samen met Rhona wat anders doen. Elly en Rhona naar de film, Geert op Lindsay passen. Geert aan zijn brommer sleutelen; Elly op Lindsay passen.
Lindsay doet ijverig, samen met ons, aan gymnastiek. Het kost haar wel veel moeite en ze is snel moe maar ze vind het ook wel leuk, er gebeurd weer wat. Je merkt dat haar linker, haar slechte been, meer te verduren heeft gehad dan het goede been. Ze heeft moeite met stappen aan de hand. Rechts gaat, haar linkerbeen sleept er wat achter aan. Met de armen reiken gaat goed. Lindsay kan nog niet zelf tot zit komen. Zelf omdraaien gaat wel steeds beter. Een kwartiertje gymmen en Lindsay gaat even liggen. Een half uur later een flesje drinken en een appeltje eten en Lindsay weer even in het stoeltje. En zo kabbelt de dag voorbij.
Lindsay blijft er erg vrolijk onder en ze doet vreselijk haar best. Dat motiveert je dan zelf ook weer om door te gaan.
Het klinkt misschien gek maar wat we in het ziekenhuis gezien hebben aan “andermans leed” dat doet ons beseffen dat we het eigenlijk nog wel getroffen hebben. Het kan allemaal nog veel erger. Onze Lindsay is gelukkig erg klein voor haar twaalf jaren en helemaal niet zwaar. Er zijn ook kinderen die op het formaat en gewicht van een volwassene zitten en die nog veel minder kunnen dan Lindsay. 
En dan praten we nog maar niet over ernstig zieke kinderen die medisch een heel slecht perspectief hebben. 

Omdat er niet zo heel veel bijzonders meer gebeurd. Zal dit dagboek geen dagelijkse frequentie meer krijgen. 

Wij willen iedereen die onze wedervaren hebben gevolgd en die door een kaartje, telefoontje, mail, bezoekje etc. Lindsay en ons een hart onder de riem hebben gestoken hiervoor bedanken. Het heeft gewerkt. Op een gegeven moment zei Elly  “wat is het leuk hè dat zoveel mensen van Lindsay houden”…….....

Gym 1 Gym 2 Gym 3
3 november

Lindsay gaat langzaam maar gestaag vooruit. Fysiotherapie gehad vanmiddag. Lindsay oefende en wij hebben tips gekregen. Ze was na afloop wel moe maar ze deed het heel stoer.

 
2 november Rhona was een extra dag vrij dus samen met Lacina en Geert gaan schaatsen vanmorgen. Vanmiddag was het wachten op de dokter die de hechtingen eruit zou komen halen. Maar de dokter kwam pas vanavond. Ook het aangekondigde bezoek (Lindsay haar "juffen" van de Troubadour) kon niet komen. Jammer want Lindsay had dit vast heel leuk gevonden (beterschap toegewenst). Er gebeurde verder weinig op deze dag. Elly heeft vanmiddag twee keer met Lindsay aan de hand de kamer doorgelopen. Lindsay is best te spreken. Lindsay krijgt veel "lekkere dingen" als extra vla, chocolade en slagroom. We vinden dat ze toch wel wat ingeleverd heeft bij de operatie dus even bijtanken mag.
De hechtingen eruit was 10 minuten werk. Lindsay hield zich kranig en moest soms een beetje huilen. Na afloop mocht ze even bij Elly op schoot, even troosten. Na een kwartiertje was al het leed weer geleden. Het voelt wel veel beter zo zonder krammetjes.
 

Tussen Elly en de dokter zie je Lindsay haar rug

Na afloop even troosten

 

1 november Lindsay soms op de andere zij leggen, soms even in de rolstoel zetten, soms eventjes in het trippelkarretje. Het gaat allemaal op een zeer bedaagd  tempo. Lindsay bepaalt het tempo en geeft soms aan iets niet te willen. Toch moet ze meer doen dan alleen maar passief liggen. Dus af en toe haar grenzen wat proberen te verleggen. Verder gaat het goed. De stijgende lijn zit erin.
 

Terug